Natuurlijke afwatering Vanaf de ontginning tot 1450 kende de Alblasserwaard een natuurlijke afwatering. Door de algemene afhelling naar het westen stroomde het overtollige water af via afwateringskanalen en veenriviertjes naar de rivieren de Lek en de Merwede. Aanleg opslagboezems Rond 1450 was natuurlijke afwatering door het inklinken van het veenlandschap en het hogere rivierpeil niet…
Een Tiendweg bestaat uit een smalle strook land welke aan weerszijden is geflankeerd door een sloot. Kenmerkend voor een Tiendweg is dat deze dwars op de ontginningsstroken en perceelsloten liggen. Op een Tiendweg ligt een (onverhard) pad, meestal aan beide zijden voorzien van knotwilgen en niet breder dan een karrespoor, soms alleen de breedte van…
Kwelkaden zijn waterkerende kades welke achter zwakkere dijkgedeelten werden aangelegd om kwelwater tegen te houden. Het rivierwater komt bij slappe en doorlatende gronden als kwelwater onder de dijken door om op plaatsen achter de dijk aan de oppervlakte te komen. Een kwelkade of kweldam houdt dit water dan tegen zodat dit water kan worden afgevoerd…
Het waterbeheer in de Alblasserwaard wordt gevormd met een stelsel van poldersloten, weteringen, boezems, stuwen, sluizen en gemalen. De kleinste vorm van een element in de waterbeheersing is de stuw. Eerder dacht ik dat deze waterkering een sluis was (1e en 2e foto), dit blijkt echter een stuw te zijn. Een stuw is bedoeld voor…
De ruige veenmoerassen in de Alblasserwaard werden vanaf de 11de eeuw in cultuur gebracht door verwijdering van de begroeiing en de aanleg van een afwateringssysteem. Dit ontginningswerk werd gedaan door kolonisten welke stukken land (kavels) toebedeeld kregen. Deze kavels bestonden uit stroken van ruim 100 meter breed en met een diepte van 1200 tot 3000…